بسم الله الرحمن الرحیم
بازنگری وصیت‌نامهٔ امام خمینی (ره)
وقتی سخن از وصیت و وصیت نامه می‌شود، میراثی که وصیت کننده از خود به یادگار می‌گذارد مورد توجه واقع می‌شود. میراث اشخاص عادی، اموال و املاک دنیایی است؛ اما میراث شخصیت‌های بزرگی مثل حضرت امام خمینی (ره) خط فکر و مکتبی است که از خود به جای گذاشته‌اند.
وصیت نامهٔ سیاسی الهی امام عزیز عصارهٔ همه وصایایی است که در طول حیات پر برکت خویش برای امت بیان فرموده‌اند که برای امتداد مکتب فکری امام عمل به این وصایا شرط لازم است.
امام در ابتدا انقلاب اسلامی را مایهٔ امید مسلمانان و مستضعفان جهان می‌نامد و عامل پیروزی و بقای آن را تاییدات غیبی معرفی می‌کند که از انگیزه الهی در اجتماع ملت نشات می‌گیرد و حکومت اسلامی را بهترین بستر برای سعادت انسان که حفظ آن از اوجب واجبات است، می داند.
امام عزیز در ادامه توصیه‌هایی برای بقای انقلاب اسلامی به همهٔ ارکان و قوای نظام و همهٔ گروه‌ها اعم از دانشگاهیان و حوزویان و اقشار مردم می‌نمایند و در جای جای این وصیت‌نامه به تبیین چهره سیاه کشور در زمان حکومت منحوس پهلوی می‌پردازد.
رهبر فقید انقلاب اسلامی وظایف مسئولان نظام اسلامی را به آنها گوش‌زد می‌کند و آنها را از این که این انقلاب را به دست نااهلان و نامحرمان بسپارند بر حذر می‌دارد. مسئولان را خدمتکار مردم معرفی و وظیفه آنان را در راستای حفظ نظام، خدمت به قشر ضعیف و مظلوم تعیین می‌کند.
ایشان مسئولان و مردم را نسبت به تبلیغات دشمن آگاهی می‌دهند که در تلاش‌اند ملت ما از هدف اصلی خود که همان احیای اسلام و رسیدن به توحید است، غافل شود و از شعار اجرای عدالت و جلوگیری از فحشا و فساد و رسیدن به استقلال و خود کفایی که هیچ وقت کهنه نمی‌شود، دست بردارد و به سیره پیامبر (ص) و امیرمؤمنان (ع) در تشکیل حکومت اسلامی عمل نکند.
یکی از توطئه‌های دشمنان این است که حوادث و مشکلات طبیعی بعد از هر انقلابی را در کشور به نام خاص جمهوری اسلامی تبلیغ می‌کنند و از تحولاتی که در جهان به نفع اسلام اتفاق می‌افتد حرفی نمی‌زنند.
توصیه ایشان به حوزویان این است که جلوی نفوذ ایادی دشمن در حوزه را بگیرند که هم آبروی حوزه حفظ شود و هم از خطر تصدی مقامات حساس توسط شیادان جلوگیری شود.
امام دانشگاه را در گذشته باعث نفوذ دشمن در مناسب حکومتی می‌داند؛ زیرا که اگر دانشگاه مسئول مسلمان متعهد تحویل جامعه می‌داد وضع آن زمان سامان بهتری داشت.
ایشان گروه‌های مختلف را که با اسلام و انقلاب میانه خوبی ندارند را در وهلهٔ اول به توبه دعوت می‌کند و در مرحلهٔ بعد می‌فرماید اگر توبه نکنید در برابر ارادهٔ ملت کاری از پیش نخواهید برد، وقت خود را تلف نکنید و بروید در جای دیگر خودتان را مشغول کنید.
ایشان ملت ایران را دعوت به امیدواری می‌کند و تذکر می‌دهد که حجم زحمت‌ها و رنج‌ها، متناسب با حجم و بزرگی مقصودی است که به دنبال آن هستیم و آن توحید و مکتب محمدی (ص) است. پس در راه انبیای عظام ثابت قدم باشید که هرچند به مقصد نرسید اما مرگ سرخ که احلی من العسل است را دریابید.
خودشناسی با یاد الهی، خود کفایی و استقلال آخرین وصیت حضرت امام در این وصیت نامه است که می‌فرماید اگر در خدمت خدا باشید او با شماست.
«با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص، و به سوی جایگاه ابدی سفر می کنم.» روح الله الموسوی الخمینی (ره).
حسین درخشان